An Naprún

Creidim nach bhfuil páistí an lae inniu eolach ar an naprún a bhíodh ag achan bhean tí.

An phríomhchúis a gcaitheadh na mná an naprún ná an chulaith istigh faoi a chosaint agus a choinneáil glan. Is beag culaith a bhíodh ag na mná fadó!
Chomh maith leis sin, b'fhusa naprún ná culaith a ní is a thriomú agus ba lú éadach a bhí de dhíobháil le naprún a dhéanamh.
Chan amháin sin ach bhaineadh na mná feidhm as nuair a bhídís ag tógáil coire nó pota te ón tine ná ón oighean.

B'iontach an gléas é le deora goirt na leanaí a thriomú agus in uairibh ghlanadh máthair cluasa a cuid páistí amach lena naprún nuair a d'fheiceadh sí salachar na sráide ar iostas iontu !

Is minic a bhíodh uibheacha, sicíní fuadracha ná fiú uibheacha leathghortha isteach ina naprún léi ó chró na gcearc. Chuirtí an mhuintir leathghortha sin isteach tamall san oighean te lena dtabhairt chun aibíochta.

Nuair a thigeadh stráinséirí isteach sa chuideachta, ba mhaith an mhaise é foscadh an naprúin a bheith ag leanaí faiteacha an tí le dul i bhfolach ann ...

Agus nuair a bhíodh an aimsir fuar d'fháisceadh Mhóraí (Maimeo) a naprún thart ar a lámha fuara lena dtéamh.

Is minic a bhain na sean-naprúnacha móra sin an t-allas dá clár éadáin agus bean an tí cromtha síos ar a gogaidí os cionn sorn the adhmaid.

Istigh sa naprún sin a d'iompair sí brosna isteach sa chistin ón iothlainn. As an gharraí a cuireadh achan chineál glasraí ann.
Agus nuair a baineadh na faighneoga de na piseanna, thugadh bean an tí na cochaill chaite amach arís ina naprún.

San fhómhar bheireadh sí na húlla a thit anuas ó na crainn isteach sa chistin ina naprún.

Nuair a thagadh cuairteoirí chun tí gan choinne, ní chreidfeá an líon troscáin a nglanadh an naprún sin an dusta de taobh istigh de chúpla soicind.

Nuair a bhí an dinnéar réidh, shiúladh Mhóraí amach an doras, chroitheadh sí a naprún san aer agus thug sin le fios do na fir a bhí ag obair sna cuibhrinn go raibh am dinnéir ann.

Is fada go mbeidh a leithéid arís ann -
Sean-naprún ar bhain na mná a oiread sin feidhme as ar an oiread sin dóigheanna

Cuimhnigh air seo:

Ba ghnách le Mhóraí an t-arán te a fhágáil ar leac na fuinneoige le go bhfuaraíodh sé nuair a thóg sí amach as an oighean é.
Fágann a gariníonacha an t-arán ar leac na fuinneoige le go leáfadh sé nuair a thógtar amach as an reoiteoir é !

Bheadh uafás ar na gariníonacha céanna ag smaoineamh dóibh ar na frídíní uilig ar an sean-naprún céanna!

Chan ábhar aicide a bhí ann dar liomsa, ach cion agus grá .....